Στις 6.6.2023 δημοσιεύτηκε η υπ’ αρ. 35/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Δράμας που έκανε εν μέρει δεκτή αγωγή αγρότη βαμβακοπαραγωγού ο οποίος ζητούσε με αγωγή του κατά της εκκαθάρισης πρώην τράπεζας, να αναγνωριστεί ότι δεν οφείλει από δύο ρυθμίσεις που είχε συνομολογήσει ως εγγυητής για δάνεια του πατέρα του.
Συγκεκριμένα, η μια ρύθμιση έτους 2007 τον υποχρέωνε να καταβάλει 41.000€ για κεφάλαιο και τόκους σε 8 χρόνια. Η δεύτερη ρύθμιση έτους 2010 τον υποχρέωνε να καταβάλλει 12.000€ σε 5 χρόνια.
Επειδή ο εν λόγω βαμβακοπαραγωγός είχε καταβάλλει με αποδεικτικά στοιχεία μέχρι το 2012 συνολικά περί τα 60.000€ για την εξυπηρέτηση των δανείων του πατέρα του, αξίωνε επιστροφή ποσού 42.000€ διότι υπερέβαινε το διπλάσιο των ληφθέντων κεφαλαίων. Γι αυτό δεν κατέβαλε στη συνέχεια τις δόσεις των παραπάνω ρυθμίσεων.
Λόγω παρέλευσης πενταετίας από κάθε οφειλόμενη ετήσια τοκοχρεωλυτική δόση, δέχθηκε το Δικαστήριο ότι κάθε ετήσια τοκοχρεωλυτική δόση διατήρησε την αυτοτέλειά της, οπότε υπέκυψε κάθε μια σε 5ετή παραγραφή καθώς δεν είχε καταγγελθεί καμία ρύθμιση κι έτσι δεν είχαν καταστεί ληξιπρόθεσμα τα ρυθμιζόμενα ποσά, ώστε να υπάγονται στην 20ετή παραγραφή.
Σημειώνεται ότι δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν είναι ασύνηθες, να υποκύπτουν οι τοκοχρεωλυτικές δόσεις σε παραγραφή, όπως επι παραδείγματι, αναγνωρίστηκε με την πρόσφατη 797/2023 απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης για παρόμοια περίπτωση αγρότη από το Δήμο Βισαλτίας.
